Ficus często zwany jest figowcem i zalicza się go do rodziny morwowatych, czyli Moraceae. Obejmuje ona ok. 800 – 1000 różnych gatunków, występujących w postaci drzew, krzewów i pnączy. Niektóre fikusy odmiany są bardzo popularnymi roślinami doniczkowymi. Dodatkowo posiadają one cenne dla człowieka właściwości oczyszczania powietrza w pomieszczeniu z benzoli i fenoli, oddając w ten sposób swoją pozytywną energię. Wyjątkowo charakterystyczną cechą fikusów jest to, że wolą one stałe miejsca i źle reagują na częste zmiany.
Z tego powodu przed zakupem fikusa należy przede wszystkim wiedzieć, jakie są jego oczekiwania w zakresie warunków uprawy. Od tego bowiem zależeć powinien wybór miejsca uwzględniającego jego wymagania w zakresie oświetlenia i temperatury. Fikusy w większości preferują świeże powietrze i światło, dlatego też wielu właścicieli tych roślin w sezonie letnim umieszcza je na balkonie. Wszystkie gatunki figowców wymagają jasnego stanowiska i należy je starannie pielęgnować. Trzeba także pamiętać, że roślina źle reaguje na przeciągi. W takich niesprzyjających warunkach fikus może zrzucić liście.
Spis treści:
Fikusy – ogólna charakterystyka. Poznaj fikusy odmiany
Figowce (figa — fr., figue — łac.) rozpowszechnione są w obszarach tropikalnych i subtropikalnych. Ich naturalnym siedliskiem są Azja, Afryka, Australia, Ameryka Środkowa oraz cieplejsze rejony Europy, w okolicach Morza Śródziemnego. W Europie występuje tylko jedyna odmiana figowców, czyli drzewo figowe z jadalnymi owocami. Tymczasem najwięcej odmian można spotkać w lasach południowo–wschodniej Azji, gdzie rośnie ponad połowa ze wszystkich gatunków. Fikusy mogą być wiecznie zielone lub okresowo zrzucające liście.
Wspólną cechą tego gatunku jest to, że zawierają sok mleczny, z którego można uzyskać kauczuk. Sok mlekowy u niektórych wrażliwych osób może wywoływać podrażnienia. Tymczasem pewne gatunki fikusów mają duże znaczenie gospodarcze, ponieważ dostarczają twarde drewno, jadalne owoce, garbniki oraz surowce do wyrobu: kauczuku, laku, wosku, kosmetyków i papieru. Ponadto mają one również zastosowanie w medycynie ludowej. Niektóre fikusy odmiany w naturze dorastają do 30 metrów wysokości. W większości są one zimozielone, a ich liście są gładkie, błyszczące i rzadko mają inną strukturę.
Fikusy odmiany jest ich wiele. Właśnie ta mnogość gatunków sprawia, że są one różnorodne m.in. pod względem wysokości, co oznacza, iż niektóre z nich są niziutkie, inne wysokie – posiadają zatem różne ulistnienie oraz mogą różnić się pokrojem. Skupimy się więc na najpopularniejszych z nich, które uprawia się w doniczkach.
Fikusy odmiany
W hodowli doniczkowej wyróżnia się 3 główne rodzaje fikusów tj. o małych liściach, o liściach dużych, fikusy pnące i płożące.
Wyróżnia się następujące fikusy odmiany:
- Fikus benjamina, fikus deltolistny, fikus tępy – małe liście;
- Fikus sprężysty, fikus lirolistny, fikus bengalski, fikus wąskolistny – duże liście;
- Fikus pnący, fikus czepny – liście pnące i płożące.
Fikus benjamina (Ficus benjamina) – małe liście fikusy odmiany
Fikus benjamina jest chyba jedną z najpopularniejszych doniczkowych roślin ozdobnych. Jego pokrój jest bowiem niezwykle dekoracyjny. W pojemnikach wyrasta on w formie krzaczastej, a końce jego gałązek pędowych lekko przewieszają się na zewnątrz krzewu. Niekiedy młode rośliny można zaplatać ze sobą pędami, które tworzą jeden „pień” w postaci warkocza. Młode pędy są delikatne i zielone, ale z czasem drewnieją i przybierają kolor brązowy. Z pędu głównego wyrasta dużo drobniejszych gałązek, które rozwidlają się na końcach. Na nich rozwijają się niewielkie, eliptyczne i błyszczące, skórzaste liście, zwykle w kolorze zielonym, a na górze są one zaostrzone.
Fikus ten ma dodatkowe odmiany w zależności od barwy liści i ich zdobień np. ozdobione nieregularnymi, białymi lub żółtymi wzorami to odmiany „Variegata” i „Starlight”. Należy wspomnieć, iż zielonych odmian tej rośliny jest dość dużo, a do ciekawszych można zaliczyć „Exoticę” oraz „Barok”, które mają fantazyjnie powykręcane listki. Często spotyka się również odmiany o nieco niższym wzroście lub nawet karłowe, należą do nich m.in.: „Esther” dorastająca do zaledwie 50 cm wysokości, a także niezbyt wysokie „Natasha”, „Compact Difference”, „Judi” czy „Bushy Prince”. Niektóre z nich można nawet prowadzić w postaci drzewek typu bonsai.
W naturze fikusy beniamińskie są potężnymi drzewami, w doniczkach rosną szybko, a po paru latach osiągają kilka metrów wysokości tj. nawet do 5 m wysokości i ok. 1,5 m szerokości. Nie są one roślinami zbyt wymagającymi, dobrze rosną nawet w bardziej suchych pomieszczeniach, lubią stanowiska raczej jasne, ale nie słoneczne. Wówczas najczęściej już nie mieszczą się w naszych mieszkaniach. Można także fikusa benjamina przyciąć do wymaganych rozmiarów, ale zabieg taki nie wystarczy na zbyt długi okres czasu.
Rozmnażanie fikusa benjamina
Fikusy te w warunkach domowych nie zakwitają i nie wydają nasion. Z tego względu rozmnaża się je za pomocą sadzonek zielnych. Z rośliny matecznej pobiera się sadzonki, które należy umieścić na kilkanaście minut w naczyniu z wodą. Jest to konieczne, gdyż inaczej wydobywający się z pędów sok mleczny, uniemożliwi powstanie korzeni. Najlepszym podłożem dla tych roślin jest mieszanka ziemi gliniastej z torfem i odrobiną piasku dla rozluźnienia struktury. Konieczny jest również drenaż na dnie doniczki, gdyż inaczej zalegająca woda będzie powodowała gnicie korzeni. W okresie od wiosny do jesieni, gdy ma miejsce wzmożona wegetacja, fikusy należy zasilać nawozem przeznaczonym dla roślin pokojowych.
Obowiązujące nazwy fikusa beniamina oraz fikus benjanima pielęgnacja
Fikus beniamina jest co prawda najbardziej znaną nazwą, ale najwłaściwsza jest jednak nazwa figowiec benjamina. Czasem spotyka się również uproszczone określenie „Benjaminek”. Roślina ta jest piękna i ozdobna, ale ma także pewne mankamenty. Wydziela, jak już wiemy toksyczny sok mleczny i może zatem powodować podrażnienia nieosłoniętej skóry rąk. Z tego powodu wszelkie prace pielęgnacyjne, a w tym przycinanie fikusa benjamina i przesadzanie, powinno się wykonywać w rękawiczkach.
Fikus benjamina nie jest podatny na choroby i szkodniki, ale ich pojawienie najczęściej jest związane z błędami uprawowymi. Przykładowo zbyt suche i ciepłe powietrze sprzyja przędziorkom, a przelewanie korzeni wystąpieniu chorób grzybowych. Fikus benjamin gubi liście, jeśli nie zapewnimy mu odpowiednio widnego stanowiska.
Właściwie pielęgnacja przebiega u tej rośliny bez większych kłopotów uprawowych. Jest nie tylko ozdobą naszych mieszkań, ale również reprezentacyjnych pomieszczeń publicznych np. banków czy sali konferencyjnych lub ciągów komunikacyjnych w wielkich centrach handlowych.
Fikusy odmiany – Fikus deltolistny – małe liście
Fikus deltolistny (Ficus deltoidea) posiada dość małe liście, o okrągłym lub jajowatym kształcie. Rosną one rzadko na wznoszących się pędach. Pokrój tej rośliny jest luźniejszy, a wysokość dochodzi do około 1,5 m. Odmiana ta nie jest zbyt wymagająca, dobrze rośnie nawet w pomieszczeniach o słabym świetle. Natomiast szczególną cechę tego fikusa, stanowią dekoracyjne, małe, jasnozielone owoce, wielkości ziarna grochu. W naturze jest on wiecznie zielonym krzewem lub małym drzewem z łopatkowatymi skórzastymi liśćmi o długości 4-8 cm, ciemnozielonymi po stronie górnej, a od dołu rdzawoczerwonymi lub oliwkowatymi.
Doniczkowe fikusy deltolistne często mają liczne zawiązki owoców, które długo pozostają zielone. Tymczasem w warunkach domowych występują one mniej licznie. Samych kwiatów nie ujrzymy. Są one drobne bezpłatkowe i tworzą się w rozdętych spłaszczonych wierzchołkach pędów wyrastających w kątach liści, które wyglądają jak małe, około 1 cm średnicy zielone owoce zwane figami.
Fikus deltolistny – charakterystyka (wymagania, uprawa, pielęgnacja, romnażanie)
Wysokość tego fikusa w naturze dochodzi do 5 m, a w mieszkaniach zaś do około 1,5 m. Nie ma on odmian. Fikus ten kwitnie wiosną. Wymaga do tego miejsca jasnego o świetle rozproszonym i temperaturze ok. 200C przez cały rok. Tymczasem nie potrzebuje dużej wilgotności powietrza. Rośnie on wolno i dobrze znosi niedobór światła oraz dość suche powietrze. Temperatura jednak nie powinna spadać poniżej 15°C. Wymaga on przesadzania wówczas, gdy korzenie nie mieszczą się w doniczce.
Rozmnaża się on wczesną wiosną lub latem, przez ukorzenianie półzdrewniałych sadzonek wierzchołkowych o dwóch parach liści. Trudno się regeneruje. Sadzonkę warto przez kilkanaście minut trzymać w wodzie, aż wypłynie sok mleczny, ponieważ hamuje on, rozwój korzeni. Obsypanie końca sadzonki preparatem ukorzeniającym przyspiesza regenerację.
Przycinanie tej odmiany jest rzadko wymagane. Można jednak usuwać gałązki rosnące do środka korony i krzyżujące się ze sobą. Jeżeli chodzi o podlewanie i nawożenie to ziemia, powinna być umiarkowanie wilgotna, a przed kolejnym podlaniem powinna lekko przeschnąć. W mokrym podłożu korzenie szybko gniją, a z braku wody rośliny gubią liście.
Fikus tępy – małe liście fikusy odmiany
Jest to kolejna odmiana o małych liściach. Fikus tępy (Ficus retusa, Ficus Microcarpa) posiada liście podobne do benjamina, ale z tą tylko różnicą, że są one tępo zakończone. Jest rośliną o pokroju drzewkowatym i dość zwartym. Lubi stałą wilgotność, a poza tym jest mało wymagający oraz odporny na liczne formowanie i przycinanie. Z tego fikusa często tworzy się drzewka bonsai.
Fikus tępy często można zatem spotkać pod dwiema nazwami tj. fikus bonsai oraz fikus Ginseng. Mają one egzotyczny wygląd, natomiast ich pień bywa przewiązany jutą. Fikusy te dają liczne możliwości dekoracji i ułożenia. Ponadto jest to roślina łatwa w uprawie i dość łatwa w rozmnażaniu. Sadzonki można pobrać z wierzchołków pędowych. W okresie zimowym fikus tępy nie musi być nawożony, ewentualnie rzadko. Tymczasem wiosną i latem warto stosować uniwersalne preparaty.
Fikus sprężysty — duże liście fikusy odmiany
Fikus sprężysty (Ficus elastica) ma bardzo dużo odmian. Niektóre z nich to takie rośliny jak np. fikus Tineke, Belize i Ficus Robusta. Figowiec sprężysty charakteryzuje się dużymi około 20 cm, owalnymi, mięsistymi, w miarę tępo zakończonymi liśćmi w przeróżnych kolorach w zależności od odmiany. Mogą one zatem być prawie czarne, ciemnozielone, zielone, zielono – białe, a nawet czerwono/różowo–zielone. W naturze może osiągnąć nawet 30 metrów wysokości, a w mieszkaniach ok. 2 m wysokości. W warunkach naturalnych rośnie na Półwyspie Indyjskim, w Indochinach lub Malezji.
Tymczasem fikusy sprężyste są bardzo często spotykane w polskich mieszkaniach z uwagi na łatwe ich uprawianie. Cechuje je niezwykły wygląd, który robi wrażenie na wszystkich domownikach i gościach. Zajmują one najczęściej pustą przestrzeń, nadając jej piękny i oryginalny wygląd. Odmiany tego fikusa, jak każda inna, produkują sok mleczny. Oprócz tego warto przypomnieć o tym, że usuwają również zanieczyszczenia z pomieszczeń w bardzo szybkim tempie. Rosną one w donicach zwykle jednopędowo i szybko przyrastają. Z czasem można roślinę przycinać, żeby pobudzić ją do rozgałęziania się. Starsze rośliny zrzucają stopniowo swe dolne liście.
Z kolei barwne odmiany fikusa sprężystego wymagające jaśniejszych stanowisk to m.in. Variegata i Decora. Pierwsza z nich rośnie wolniej i posiada jaśniejsze (żółte) plamy na liściach. Natomiast druga ma liście krótsze, ale z szerszym i z czerwonym spodem.
Fikus lirolistny – duże liście fikusy odmiany
Fikus lirolistny (Ficus lyrata) nazywany jest także fikusem dębolistnym. Dzięki swoim pozytywnym cechom zdobył on popularność jako jedna z głównych roślin trendu Urban Jungle. Fikus ten w uprawie domowej jest spotykany już od wielu lat. W naturze rośnie w wilgotnych lasach tropikalnych Afryki Zachodniej. Nie wykształca korzeni powietrznych ani podporowych, tak jak jest to w przypadku innych fikusów. Wyjątkowe są przede wszystkim jego duże liście o nietypowym kształcie, przypominającym lirę. Dorastają długości wynoszącej od 25 cm do 50 cm, są sztywne i w dotyku lekko skórzaste, a ich brzegi delikatnie pofalowane.
W naturze dorasta do kilku metrów, tymczasem w uprawie domowej można regulować jego wzrost poprzez przycięcie wierzchołków pędów. Posiada on zwykle wyprostowany pokrój i jedną główną łodygę. Przycinając zatem wierzchołek pędu, można ukształtować go jako małe pienne drzewko z koroną pięknych lirowatych liści. Przyglądając się młodym liściom fikusa w okolicach siatki unerwienia, zauważymy brunatne plamki, które czasem wpadają w odcień czerwony. Jest to cecha charakterystyczna dla tego gatunku fikusa. W miarę rozwoju liści plamki te zielenieją. Z wiekiem, mimo przycinania, fikus ten rozrasta się do znacznych rozmiarów, a jednocześnie stanowi wyjątkowo ładny element ozdobny w salonach, na korytarzach i w biurach.
Fikus lirolistny (dębolistny) – wymagania i pielęgnacja
Ficus dębolistny (lirolistny) w uprawie nie sprawi kłopotów, o ile ustawimy go w jasnym miejscu w pokojowej temperaturze. Natomiast w okresie zimowym, jeżeli powietrze w mieszkaniu jest suche, trzeba od czasu do czasu zraszać jego liście, podnosząc w ten sposób wilgotność powietrza. Odpowiednim podłożem jest podłoże uniwersalne lub specjalistyczne dla tego fikusa. Tymczasem pod względem wilgotności podłoża figowiec ten znosi częściowe przesychanie przed kolejnym podlaniem. Jednak nie powinno się dopuszczać do całkowitego wyschnięcia. Wówczas bowiem odbije się to niekorzystnie na urodzie drzewka. Od wiosny do jesieni należy zasilić raz na dwa tygodnie nawozem do roślin zielonych.
Fikusy odmiany – fikus bengalski
Kolejną piękną, ciekawą i egzotyczną odmianą fikusa o dużych liściach jest figowiec bengalski ‘Audrey’ (Ficus) zwany też banianem. Dzięki swojemu urokowi może on być główną atrakcją przestronnego pomieszczenia. Roślina ta, która tak naprawdę jest drzewem, pochodzi z terenów Bengalu, czyli Azji Południowej, Indii, Sri Lanki oraz Pakistanu. W naturze więc rośnie w środowisku tropikalnym i wówczas może ona osiągnąć wysokość do 30 m i rozpiętość ponad 200 m. Drzewo to ma korzenie powietrzne i okazuje się, że należy ono do największych drzew baldachimowych na świecie.
Fikusy odmiany o niezwykłej historii
W Indiach to drzewo jest uważane za święte, a istniejąca legenda głosi, że Budda, aby osiągnąć oświecenie, spędził pod nim 49 dni. Miłośnicy tych fikusów mówią, iż jest to wspaniały figowiec posiadający jednocześnie cudownie eleganckie bladozielone żyłki, które pięknie wyglądają na tle ciemnozielonego liścia. Odmiana ‘Audrey’ jest przyjazna w uprawie. Dodatkowo oczyszcza powietrze z toksyn, a zarazem jest wspaniałym elementem wystroju wnętrza.
Fikus bengalski – cechy
Cechują go liście o niepowtarzalnej budowie. Mają one ciemnozielone ubarwienie i przecinają je przepiękne jasno-żółte nerwy, które tworzą ciekawy wzór na błyszczącej powierzchni blaszki liścia. Liście te osiągają długość 10-20 cm i są wydłużone i jednoczesne owalne, sztywne i skórzaste. Młode liście i pędy są pokryte miękkimi, brązowymi włoskami. Ze względu na dużą wielkość swoich liści fikus może wymagać palikowania.
Fikus jest rośliną szybko rosnącą i dobrze się rozgałęziającą, rocznie może przyrastać nawet do 100 cm. Sprzedawane rośliny są pakowane w taki sposób, aby zminimalizować utrudnione warunki transportu. Owijane są w warstwę izolującą i zabezpieczane przed rotacją. Rośliny te są często wysyłane tylko do temperatury -50 C. W innym przypadku należy zaczekać na poprawę warunków temperaturowych. Roślina ma wysokość ok. 40 cm wraz z doniczką, zaś doniczka ma 13 cm średnicy.
Fikus bengalski – uprawa
Ficus benghalensis preferuje jasne, pośrednie światło, ale toleruje również lekki cień. Natomiast bezpośrednie słońce może spalić liście. Najczęściej figowce te trzyma się przez cały rok w pomieszczeniu i bez przestawiania ich, czego nie lubią. Całe lata zatem mogą stać w tym samym miejscu. Z tego względu w zasadzie nie powinno się wystawiać roślin na zewnątrz, nawet na balkon. Jeśli jest konieczne wyniesienie jej na zewnątrz to najlepiej postawić roślinę w miejscu ciepłym, umiarkowanie słonecznym i całkowicie osłoniętym od wiatru.
Dodatkowo fikusy w lecie najlepiej czują się w miejscu dobrze przewietrzanym. W miarę możliwości światło powinno padać z góry. Latem figowce znoszą temperaturę znacznie powyżej 150 C, ale nie większą niż 300 C. Natomiast minimalna temperatura w zimie winna wynosić 150 C. W sezonie wakacyjnym, kiedy następuje okres wzrostu, fikusy podlewamy obficie, co najmniej 2 razy w tygodniu. Roślina nie powinna przeschnąć. Od końca sierpnia trzeba stopniowo ograniczać podlewanie.
Zimą ziemia, w której rośnie roślina powinna być ledwie wilgotna, a zatem należy podlewać ją niewiele, nawet gdy przetrzymywana jest w ogrzewanym pomieszczeniu. W tym okresie korzenie potrzebują bardzo dużo tlenu i dlatego ziemia powinna być nieco przeschnięta. Fikusa możemy zraszać raz w tygodniu, a raz w miesiącu można zmyć liście gąbką.
Fikus wąskolistny – duże liście fikusy odmiany
Fikus wąskolistny zwany też wierzbolistnym (Ficus Binnendijkii) ‘Alii’ w naturze występuje w Afryce, Azji i Australii. Jest on bardzo ciekawą pozycją w kategorii fikusy odmiany, nadaje się do biur, palmiarni, pływalni czy mieszkań. Odmiana ‘Alii’ ma pokrój kolumnowy i krzaczasty, może osiągać 2 – 3 metrów wysokości. Rośliny wystawione na sprzedaż mają zwykle 3-4 m długie pędy przytwierdzane do palika. Występują także okazy prowadzone na wysokim pniu. Fikus ‘Alii’ charakteryzuje się rozgałęzionym systemem korzeniowym. Po 2 latach jego pędy są już zdrewniałe.
Natomiast młode pędy są wiotkie i zielone. Po ich złamaniu wydzielają trujący biały sok. Liście tego fikusa są podobne do tych, które posiada wierzba płacząca, są ciemnozielone, długie, skórzaste i sztywne o długości nawet do 20 cm. Nowe często mają miedziany odcień, który wraz z dojrzewaniem przechodzi w głęboką zieleń. Tymczasem przy zbyt małej ilości światła zdarza się, że liście z dolnej części rośliny opadają, odsłaniając nagi pień. Tym samym tworzy się forma piennego drzewka i w ten sposób można dalej uprawiać tę roślinę.
Fikus wąskolistny – uprawa i pielęgnacja
Fikus wąskolistny ‘Alii’ jest jednym z łatwiejszych w uprawie wśród innych fikusów. Jest on dość odporny na przeciągi. Jednak najlepiej rośnie w widnym miejscu, lecz nie mogą na niego świecić bezpośrednio promienie słoneczne. Lubi kąpiele pod prysznicem nie częściej niż raz w tygodniu lub zwykłe spryskiwanie przegotowaną, lub demineralizowaną wodą, aby nie zostawiać osadów z twardej wody na liściach. Gleba do uprawy powinna być przepuszczalna, z dużą ilością keramzytu. Jej odczyn winien być lekko kwaśny tj. pH 5,5-6, można używać ziemi do palm, juk i dracen. Podlewa się go, gdy podłoże lekko przeschnie. Dodatkowo nie lubi on nadmiernego podlewania, wówczas bowiem zaczyna zrzucać liście. Tymczasem można go przycinać. Ładnie rośnie nawożony co 7 dni biohumusem.
Fikus wąskolistny – rozmnażanie
Do jego rozmnażania można pobierać sadzonki wierzchołkowe. Przed wsadzeniem do ziemi z sadzonki usuwa się jej dolne liście, ponieważ w tym miejscu wyrosną nowe korzenie. Umieszcza się je w lekkim podłożu lub koreczkach z włókna kokosowego. Temperatura uprawy sadzonek wynosi od 250 C do 300 C. Po około 7 tygodniach sadzonki mają już dość duże korzonki. Tego fikusa nie należy nadmiernie podlewać, bowiem powoduje to żółkniecie starszych liści i ich opadanie.
Fikus pnący, fikus czepny – liście pnące i płożące fikusy odmiany
Do dobrze znanych odmian fikusów pnących i płożących należą: fikus pnący (Ficus pumila), który jest samoczepnym pnączem, podobnie jak np. bluszcz oraz Fikus czepny (Ficus sagittata) będący rośliną płożącą o lancetowatych liściach osadzonych na długich i cienkich pędach.
Fikus pnący — Ficus pumila
Fikus ten ma jajowate i niewielkie liście o różnych barwach oraz długich pędach. W zależności od odmiany jego drobne liście są tylko zielone, albo też mają jasne i dekoracyjne obwódki. Jest on rośliną wymagającą dość dużej i stałej wilgotności powietrza, ale rośnie również w niewysokich temperaturach nawet poniżej 100 C i przy niewielkim oświetleniu. Jej cechą szczególną jest to, że nadaje się świetnie do wiszących pojemników i kompozycji z innymi roślinami.
Należy zaznaczyć, iż fikus pnący pumila nie jest tak popularny jak inne odmiany fikusa, mimo to zasługuje na uwagę ze względu na szerokie zastosowanie i duże walory ozdobne, którymi są właśnie długie pędy pokryte drobnymi listkami. Fikus ten, w przeciwieństwie do okazałego fikusa sprężystego czy fikusa benjamina jest niewielką rośliną. Jednak w naturze jego pędy mogą mieć długość nawet od 3 m do 5 m. Natomiast w uprawie doniczkowej rzadko przekraczają długość od 50 cm do 90 cm.
Dodatkowo roślina ta nie przypomina swoich krewnych także pokrojem. Rozwijając się tworzy rozgałęziające się, długie, elastyczne, początkowo zielone, a później brązowe i drewniejące pędy. Które są pokryte licznymi, małymi, okrągłymi lub sercowatymi, zielonymi liśćmi, otoczonymi wzdłuż brzegów delikatnymi włoskami i ułożonymi na pędzie naprzemiennie. Ponadto w miejscach wyrastania liści, na pędzie, widoczne są też kępki drobnych korzonków, pomagają roślinie wspinać się po podporach. Jednocześnie ułatwiają one jej rozmnażanie, ponieważ pędy po zetknięciu z ziemią, łatwo się ukorzeniają.
Fikus pumila pnący – odmiany
Ficus pumila ma też kilka ciekawych odmian o wyjątkowo atrakcyjnych liściach. Do najładniejszych z nich należą:
- ‘White Sunny’ (‘Variegata’), który jest odmianą o zielonych liściach z białym, nieregularnym, szerokim obrzeżem,
- ‘Quercifolia’ jest rzadko spotykaną odmianą o ciekawych, dębokształtnych, małych liściach,
- ‘Minima’ to odmiana o liściach węższych, zielonych, wydłużonych i zaostrzonych na końcu.
Odmiany zwykle rosną nieco słabiej niż podstawowa odmiana i osiągają mniejsze rozmiary.
Fikusy odmiany – Fikus czepny – (Ficus sagittata)
Fikus czepny (Ficus sagittata) jest rośliną płożącą, która posiada lancetowate liście osadzone na długich i cienkich pędach. Liście te mają około 5 cm długości i są one większe niż fikusa pnącego. Dodatkowo są one ostro zakończone oraz bywają jednolite lub pstre. W pobliżu liści roślina wytwarza również swe czepne korzenie. Fikus ten do rozwoju potrzebuje większą ilość światła niż fikus pnący, poza tym najlepiej rośnie w warunkach i temperaturze pokojowej. Jego cechą szczególną jest to, że znakomicie nadaje się do ciekawych kompozycji roślinnych umieszczanych na ścianach i wielu innych płaszczyznach. Uprawiane w mieszkaniu okazy nie osiągają dużych rozmiarów, a odmianą, którą warto polecić jest ‘Variegata’ o dekoracyjnych, pstrych liściach.
Fikusy odmiany – podsumowanie
Fikusy od wieków zajmują czołowe miejsce wśród doniczkowych roślin polecanych do dekoracji wnętrz. Należą one do bardzo licznej rodziny morwowatych (Moraceae). Różne gatunki i ich odmiany rosną w różnych rejonach strefy tropikalnej i subtropikalnej na kuli ziemskiej. Spośród nich tylko kilkanaście udało się przystosować do uprawy w warunkach domowych. Liczne gatunki różnią się między sobą pokrojem rośliny, kształtem i wielkością liścia, a ich wspólną cechą jest wydzielanie soku mlecznego. W związku z tym pod hasłem, fikusy odmiany możemy znaleźć bogate zaplecze wiedzy.
Wśród figowców rosnących w naturze znajdziemy zarówno drzewa, epifityczne krzewy, jak i pnącza. Uprawne drzewo figowe rodzące smaczne owoce zwane „figami”, to inaczej figowiec pospolity Ficus carica, którego liczne plantacje założono w rejonie Morza Śródziemnego. Jest to jedno z najstarszych drzew owocowych uprawianych przez człowieka. Większość gatunków fikusa polecanych do uprawy w warunkach domowych prowadzona jest w formie drzewek, a tylko nieliczne jako pnącza.
